Μαθητεία

Καμιά φορά καθώς γυρίζεις στο σπίτι σου τη νύχτα, την ώρα

που προσπερνάς τον τρίτο φανοστάτη (περίεργο, αλλά ακριβώς

εκεί), είναι σαν να περνάς μπροστά απ᾽την ίδια σου τη δυστυχία - 

στέκεσαι εμβρόντητος, προσπαθείς να καταλάβεις, μα όλα είναι

σκοτεινά και πιο πολύ το παρελθόν σου, ποιός ήσουνα ; - οι νύχτες

είναι μακρόσυρτες και κάθε πρωί πρέπει να μάθεις απ᾽την αρχή τη

ζωή - πρός τί λοιπόν, να πάω στο Βλαδιβοστόκ για να ταπεινωθώ, 

πλησιάζω τον πρώτο τυχόντα, έτσι γλιτώνω και το εισιτήριο, 

εξάλλου είχα κι εγώ τις αρχές μου, πρώτον : δεν αποφάσιζα τίποτα

πριν κοιτάξω το ρολόι μου, πράγμα που συχνά μ᾽έμπλεξε σε μυστηριώδεις

υποθέσεις, και δεύτερον : πώς να εργαστώ, ηλίθιοι, που

ελάτρευα τη μητέρα μου ;

Και ξόδεψα μια ολόκληρη ζωή, με τα μάτια καρφωμένα στο

τζάμι - έτσι γνωρίζω απο κοντά την καταστροφή.